نخ بخیه سوچرز

امروزه سوچر و سوزن­ ها از تنوع بسیار زیادی برخوردارند و صنعت تولید این محصولات توانسته است نیاز هر فرد جراح را با هر سلیقه ه­ای و متناسب با هر نوع جراحی تامین نماید. مقاله پیش روی شما با مروری بر انواع و کاربرد صحیح سوچرها و سوزن­ ها، اشاره ای به عوارض استفاده نابجا از آن ها خواهد داشت. 

با تلفظ  "سوچر" در فرهنگ لغات پزشکی به معنی ماده ای رشته­ ای مانند است که در به هم آوردن (Approximation) دو بافت بکار می­رود. این مواد شامل نخ، نایلون، پلی استر، سیم و بسیاری موارد دیگراست، لذا کاربرد کلمه "نخ" به عنوان معادل سوچر درست نمی ­باشد. شامل دو بخش: یکی نخ و دیگری سوزن است.

در زبان مصطلح بسیاری از شاغلان حرف پزشکی از جمله دندانپزشکی درایران،با عنوان فارسی و ناکامل "نخ" بدون اشاره به "سوزن" بکار میرود. از آنجا که  Suture معادلی فارسی در زبان ندارد لذا به ناچار در این مقاله از این کلمه لاتین با نوشتار فارسی استفاده خواهیم کرد.

در بررسی سوچر، اشاره به سوزن (needle) بخیه نیز به عنوان بخش جدایی ناپذیر و یک فاکتور مهم تاثیرگذار در انتخاب نخ مناسب توسط جراح ضروری بنظر میرسد.

خصوصیات فیزیکی یک سوچر :

_ استحکام  و مقاومت (Strength and Resistance)

جراح بایستی اطمینان حاصل کند که سورچ استحکام لازم را جهت نگهداری لبه ­های فلپ را تا زمان کافی و مورد نظر خواهد داشت. استحکام سوچر براساس ضخامت رشته، چند رشته­ای و تنیده ­بودن، جنس رشته ­ها تعیین میگردد این خاصیت می تواند بر امنیت گره و لوپ تاثیرگذار باشد. رشته­ های با استحکام کم ممکن است در هنگام بخیه وگره ­زدن پاره شوند. 

 از نظر شکل فیزیکی می‌توان نخ‌های بخیه را به دو دسته تقسیم کرد:

1 -نخ‌های تک رشته‌ای (monofilament sutures)

2- نخ‌های چند رشته‌ای (multifilament sutures)

نخ های چند رشته ای خود به دو دسته تقسیم می شوند:

a بافته شده یا قیطان(Braided) : از نظر کارکرد راحت‌تر بوده و گره پایدارتری دارد

b پیچیده (Twisted)