گهی پشت به زین و گهی زین به پشت!

گهی پشت به زین و گهی زین به پشت!

بیشتر دندانپزشکان، دردهای عضلانی – اسکلتی را در قسمتی از دوران کار حرفه ایشان تجربه می کنند. اگرچه ممکن است یک کمردرد یا گردن درد موقتی چندان مورد توجه قرار نگیرد، ولی در صورت نادیده گرفتن دردهای مکرر این چنینی، احتمال بروز یک ناتوانی پایدار وجود دارد. این مسأله در حالت های پیشرفته ممکن است حتی موجب جلوگیری از فعالیت حرفه ای دندانپزشک شود. تحقیقات بیانگر یک شیوع 81 درصدی از درد بازو، گردن، کمر و شانه در میان دندانپزشکان است.

دردهای اسکلتی

عوامل خطرسازی نظیر وضعیت ها و حالت های استاتیک طولانی مدت، انجام حرکات تکراری، قرارگرفتن در یک وضعیت نامناسب به مدت طولانی، استعداد ژنتیکی، استرس روانی و سن، همگی از جمله عواملی هستند که می توانند به یک درد عضلانی – اسکلتی در یک دندانپزشک منجر شود. در این میان، ناحیه درمعرض خطر بسته به تخصص دندانپزشک متفاوت است. به عنوان مثال، پریودونتیست ها (متخصصان لثه) بیشتر مستعد ابتلا به درد گردن، شانه، دست و مچ هستند اما دندانپزشک های عمومی بیشتر مستعد ابتلا به کمردرد و آسیب های گردنی (به دلیل قرارگرفتن در وضعیت های استاتیک طولانی مدت) هستند، ولی کمتر به عوارض ناشی از آسیب های حرکتی تکراری که در پریودونتیست ها وجود دارد مبتلا می شوند. خم کردن سر به جلو در حین کار و به مدت طولانی یک حالت شایع در میان دندانپزشکان است. خم شدن و قوزکردن دندانپزشک روی بیمار برای دستیابی به دید بهتر در دهان بیمار موجب افزودن یک بار اضافی بر گردن می شود. نتیجه طبیعی این موضوع، بروز یک درد گردن است که به آن سندرم درد گردنی گفته می شود. این سندرم می تواند موجب بروز سردرد و درد مزمن در عضلات گردن، شانه ها و کتف شود که حتی به بازوها نیز انتشار می یابد.